Nasze Ptaki
Każda sowa, z którą pracuję, to osobna osobowość z własnym temperamentem, upodobaniami i sposobem budowania relacji z człowiekiem.
To nie są ptaki pokazowe ani maskotki, to moi pierzaści towarzysze, z którymi tworzę coś wyjątkowego.
W spotkaniach terapeutycznych i edukacyjnych sowy są obecne na własnych warunkach jedne szukają bliskości, inne pozostają bardziej niezależne.
Każda z nich daje uczestnikom coś innego wyciszenie, kontakt z naturą, chwilę uważności.
Poniżej znajdziesz opisy naszych ptaków, ich charakterów, preferencji i roli, jaką pełnią w pracy terapeutycznej. Każdy z naszych ptaków ma swoją rolę i sposób budowania relacji z człowiekiem.
Poznaj ich bliżej i zobacz, jak wspierają proces terapii i edukacji.
Puchacz Bengalski (Bubo Bengalensis)
Puchacz Bengalski (Bubo bengalensis) pochodzi naturalnie z terenów Azji Południowej zamieszkuje górskie lasy i obrzeża terenów suchych. Nasz Bubuś trafił do nas z legalnej, sprawdzonej hodowli.
To ptak o bardzo wyrazistym niezależnym charakterem. Choć dobrze znosi obecność ludzi i świetnie odnajduje się w dynamicznym otoczeniu (w tym wśród dzieci), nie przepada za dotykiem. To ważne, by uszanować tę granicę.
Sowa to nie pluszak, a nieumiejętny kontakt może nie tylko stresować ptaka, ale też uszkodzić delikatną strukturę jego piór.
Bubuś nawiązał ze mną relację opartą na zaufaniu. Bywają momenty, gdy sam dopomina się czułości. Jednak to wyjątek, nie zasada. Na warsztatach edukacyjnych zawsze podkreślam, że kontakt z sową to coś znacznie głębszego niż głaskanie, to relacja oparta na obserwacji, szacunku i wzajemnym zrozumieniu.
Zdarza się, że niektóre dzieci wzbudzają w nim szczególną łagodność i właśnie te krótkie, ciche momenty najlepiej pokazują, jak różnorodne i wyjątkowe są ptasie osobowości.
Bubuś, mimo swojego niezależnego charakteru, świetnie sprawdza się w roli ptaka terapeutycznego. Jego spokój wśród ludzi, odporność na hałas i ciekawość dzieci czynią go doskonałym towarzyszem w zajęciach edukacyjno-terapeutycznych. Choć nie szuka bliskości fizycznej, potrafi budować z uczestnikami kontakt oparty na szacunku i wzajemnej uważności.
Szlarogłówka Północna (Ptilopsis Leucotis)
Szlarogłówka Północna (Ptilopsis leucotis) pochodzi z Afryki Subsaharyjskiej, gdzie zamieszkuje suche sawanny i obrzeża lasów. Nasza Rubinka trafiła do nas z legalnej hodowli w Belgii i od początku zachwyca swoją łagodnością oraz otwartością na kontakt z człowiekiem.
To ptak o wyjątkowo spokojnym i przyjaznym usposobieniu. Lubi przebywać wśród ludzi i czuje się swobodnie nawet w obecności dzieci. W przeciwieństwie do Bubusia, Rubinka dobrze znosi delikatny dotyk zwłaszcza w okolicach brzuszka, co wykorzystujemy w trakcie zajęć edukacyjno-terapeutycznych. Jednak należy pamiętać, że sowa to nie pies czy kot i nieumiejętny dotyk może uszkodzić delikatną strukturę jej piór, dlatego pozwalamy wyłącznie na subtelne muśnięcia, zawsze z poszanowaniem jej komfortu psychicznego i granic.
Rubinka doskonale odnajduje się w roli ptaka terapeutycznego, jest cierpliwa, skupiona i uważna. Jej obecność działa wyciszająco, a możliwość bliskiego kontaktu z nią często przynosi uczestnikom spokój i radość.
To sowa, która buduje z człowiekiem więź poprzez ciepło, obecność i łagodność.
Puchacz Wirginijski Subarcticus (Bubo Virginianus Subarcticus)
Puchacz Wirginijski – odmiana Subarcticus (Bubo Virginianus Subarcticus) to jeden z największych i najbardziej majestatycznych gatunków sów na świecie. Występuje naturalnie w północnych rejonach Ameryki Północnej, od Kanady po Alaskę, gdzie przystosowany jest do surowych, chłodnych warunków. Logan, nasz najmłodszy samiec, pochodzi z legalnej hodowli w Belgii.
Logan dopiero kształtuje swój charakter i relację ze światem. Od początku wykazuje niezwykłą łagodność, otwartość, jest bardzo ciekawski, nadpobudliwy, wszędzie go pełno, przy nim nie da się nudzić, to wyjątkowo obiecujący kandydat na ptaka terapeutycznego.
Każdego dnia pogłębiam z nim więź i uczę go świata z ogromnym wyczuciem i szacunkiem dla jego emocji. Logan nie przywiązuje się do każdego.
To ptak, który buduje relację powoli, ale intensywnie. Szuka obecności, delikatnie dotyka dzióbkiem, sam wybiera bliskość. Wierzę, że z czasem stanie się stabilnym i wrażliwym towarzyszem w zajęciach edukacyjno-terapeutycznych.
Ze względu na delikatną strukturę piór, podobnie jak w przypadku pozostałych ptaków, nie dopuszczamy do głaskania. Pozwalamy wyłącznie na subtelny, delikatny dotyk i to tylko wtedy, gdy ptak sam tego chce. Szacunek do psychiki i granic ptaka jest podstawą każdej relacji.
Logan zapowiada się na bardzo łagodnego osobnika, kocha obecność ludzi, lgnie do towarzystwa i buduje silne więzi emocjonalne. Choć wciąż się rozwija, każdego dnia udowadnia, że może stać się wyjątkowym, czułym i wiernym towarzyszem spotkań z drugim człowiekiem.